Negara Persekutuan Amerika Syarikat abad ke-18-19

OLEH –AHMAD BIN YAAKOB

Konsep negara Persekutuan

Istilah persekutuan berasal daripada perkataan Greek, iaitu foedus yang membawa maksud perjanjian. Persekutuan merupakan gabungan beberapa buah wilayah atau negeri yang dahulunya bebas tetapi kemudiannya menjadi negara bersekutu di bawah satu perlembagaan pusat.

 

Sistem persekutuan merupakan sistem pemerintahan yang terdiri daripada dua kerajaan, iaitu kerajaan pusat dan kerajaan negeri. Setiap kerajaan pusat dan negeri mempunyai bidang kuasa masing-masing dalam perkara-perkara tertentu. Apabila  wilayah-wilayah tersebut bergabung ke dalam sebuah persekutuan, dengan sendirinya wilayah-wilayah berkenaan menyerahkan kedaulatan kepada kerajaan pusat dan ketaatan rakyat tertumpu kepada kerajaan persekutuan.[1]

      Sungguhpun wilayah tersebut telah menyerahkan kedaulatannya kepada kerajaan pusat, wilayah tidak akan hilang identiti kerana ada perkara-perkara tertentu yang dijamon oleh perlembagaan persekutuan. Perlembagaan Amerika tetap memberi kebebasan kepada negeri-negeri menggubal undang-undang yang berkaitan dengan adat dan budaya tempatan kerana setiap negeri mempunyai latar belakang dan sejarah yang berlainan.

      Amerika Syarikat merupakan negara persekutuan yang dibentuk daripada 13 buah negeri yang pernah menjadi koloni Britain. Amerika Syarikat mempunyai 50 buah negeri dan saiznya luas. Penduduknya terdiri daripada berbilang kaum, namu perpaduan rakyatnya masih utuh.[2]

Pemerintahan Negara Persekutuan

Perlembagaan Amerika menggariskan secara terperinci badan-badan yang memerintah Amerika.

 Presiden Amerika boleh membatalkan undang-undang dengan menggunakan kuasa veto.Presiden juga mengawasi kongres. Walaupun kerajaan persekutuan diberi kuasa yangluas, rakyat tidak bangkit menentang kerajaan.Ini kerana kebebasan mereka tidak diusik. Perkara berkaitan dasar luar dan perdagangan diserahkan kepada kerajaan persekutuan.

Ciri-ciri negara Persekutuan.

Kerajaan pusat tidak diberi kuasa yang banyak. Persekutuan merupakan liga negeri dan bukan kerajaan pusat yang kuat. Kerajaan pusat tidak dapat melaksanakan projek pembangunan kerana kurang sumber kewangan. Kedudukan kewangan kerajaan pusat bergantung kepada sumbangan kerajaan negeri. Kerajaan tidak dibenarkan membentuk sistem perdagangan antara negeri atau negara lain.[3]

Konvensyen Philadelphia 1787.

Dalam Konvensyen Philadelphia 1987 timbul perdebatan hangat tentang kuasa yang akan diberi kepada kerajaan pusat dan yang akan mengawal kerajaan pusat. Persidangan ini membawa kepada pembentukan Perlembagaan Amerika setelah kompromi dicapai dalam kalangan 13 buah negeri.

      Perlembagaan Amerika telah menggariskan secara terperinci badan-badan yang memerintah Amerika Syarikat. Ia dilakukan supaya terdapat satu sistem timbang tara sebagai perlingungan unsur-unsur authoritarian dan radikal.[4]

      Perubahan kedudukan kerajaan selepas abaf ke-18 (Konvensyen Philadelphia)

Antara perubahan ialah memberi kuasa kepadaKerajaan Persekutuan membuat keputusan dalam hal mata wang, mengisytihar peperangan , megenakan cukai, menggubal undang-undang berkaitan bidang kehakiman dan menguasai bidang perdagangan.

Presiden boleh membatalkan undang-undang dengan menggunakan kuasa veto dan boleh mengawal kongres. Kongres pula melalui dua pertiga undi di kedua-dua Dewan Senat dan dewan Perwakilan boleh mengatasi kuasa veto Presiden. Oleh itu, apabila menggubal undang-undang satu pihak boleh mengawasi pihak yang lain.

      Oleh kerana kerajaan Persekutuan diberi kuasa yang lebih luas, rakyatnya juga tidak menentang kerana kebebasan dan hak peribadi mereka tidak diusik dan kuasa berkaitan dasar luar dan perdagangan yang diberikan kepada Kerajaan Persekutuan menjadikan Amerika Syarikat sebuah negara yang berjaya mengawal kedudukan ekonomi dan politik antarabangsa.[5]

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2015),143.  

[2] Ibid.

[3]“Negara Bangsa”,dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,73.   

[4]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,144,

[5] Ibid,145.

negara Kesatuan Perancis

oleh AHMAD BIN YAAKOB

Hasil Pembelajaran –Membincangkan sistem pemerintahan negara kesatuan dan negara persekutuan.

Negara Kesatuan Perancis abad ke-18-19 (1700-1899)

1.a) Konsep negara kesatuan.

Negara kesatuan merujuk kepada kuasa kerajaan Pusat lebih luas berbanding kuasa kerajaan tempatan yang lebih terhad. Ia juga merujuk kepada pemusatan semua kuasa negara di dalam satu sistem yang memberikan kuasa tertinggi kepada kerajaan pusat.Contoh kerajaan kesatuan ialah Perancis, Britain, Itali dan Jepun.[1]

b.Pemerintahan negara kesatuan.

Konsep negara kesatuan yang diamalkan di Perancis merujuk kepada pemusatan semua kuasa negara sehingga memberi kuasa tertinggi kepada kerajaan pusat.

      Setelah sistem feudal dihapuskan, pentadbiran baharu diperkenalkan di Perancis. Perancis dibahagikan kepada 83 department atau wilayah. setiap department pula dibahagikan kepada cantons atau daerah. Setiap cantons dipecahkan lagi kepada commune.

      Departmen yang ditubuhkan pada tahun 1790 berperanan untuk menguruskan perkhidmatan di kawasan tempatan . Pentadbirannya  diketuai seorangPrefet yang dilantik oleh kerajaan pusat. Setiap prefet bertanggungjawab terus kepada Menteri dalam negeri.

      Di setiap departmen diwujudkan General Council. Ahlinya dilantik pemerintah pusat. General Council menjadi penghubung antara rakyat dan kerajaan pusat.  Commune pula berperanan mendabir kawasan bandar.[2]  

      Commune dibentuk bagi mentadbir kawasan bandar. Institusi ini diketuai oleh Datuk Bandar atau Mayor sebagai ketua eksekutif. Selain itu diwujudkan juga sebuah Majlis Bandaran  (Municipal Council). Antara tugas Commune termasuklah mengendalikan perkara-perkara yang menyentuh pentadbiran di bandar seperti meluluskan permit bangunan, menjaga keselamatan penduduk dan menguruskan pendaftaran perkahwinan.

      Datuk bandar merupakan wakil kerajaan pusat di kawasan bandar. Beliau berperanan untuk menguatkuasa undang-undang tempatan,mendaftar jurutera awam, menguruskan pekerja di kawasannya dan lain-lain. Bagaimana pun keputusan yang dibuat oleh Datuk Bandar boleh dipinda atau dibatalkan oleh kerajaan pusat.[3]

      Commune merupakan isntitusi yang dibentuk bagi memberikan perkhidmatan kepada penduduk tempatan seperti pejabat pendaftaran, mahkamah rendah, jabatan kerja raya, polis tempatan dan sebagainya.[4]

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,141.    

[2]“Negara Bangsa”,dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,73.   

[3]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,142.     

[4]Ibid, 143. 

3. Bincangkan sistem persekutuan di Amerika Syarikat pada abad ke-18 hinggaabad ke-19.

Pengenalan	Persekutuan merupakan gabungan beberapa wilayah atau negeri di bawah satu perlembagaan pusat.  Sistem persekutuan adalah satu sistem pemerintahan yang mengandungi  dua   kerajaan iaitu kerajaan pusat dan negeri yang mempunyai bidang kuasa masing-masing dalam perkara tertentu. Persekutuan Amerika dibentuk paa 4 Julai 1776.  Apabila Kongres meluluskan Pengisytiharan Kemerdekaan di Philadelphia. Amerika Syarikat mengamalkan sistem Demokrasi Berperwakilan.  Di bawah perlembagaan ini sebuah kerajaan persekutuan akan diwujudkan,   Kerajaan pusat menguasai perkara-perkara penting seperti dasar luar negeri, pertahanan, cukai dan mata wang,  Hal-hal tempatan terletak di bawah bidang kuasa negeri masing-masing dan   Pentadbiran kerajaan akan dibahagi kepada eksekutif, perundangan dan kehakiman.
FAKTA 1	Badan Eksekutif diterajui oleh Presiden
TAAKULAN	Presiden Amerika Syarikat dipilih untuk tempoh empat tahun. Selepas tamat tempoh perkhidmatan presiden boleh dilantik semula untuk penggal kedua juga selepas empat tahun. Segala urusan pentadbiran negara Amerika dipusatkan kepada Presiden. Dalam hal ini Presiden memegang kuasa yang begitu tinggi dan unggul. Demokrasi perwakilan yang diamalkan oleh Amerika menyaksikan penyerahan kuasa yang banyak ke tangan Presiden. Tempat presiden akan diambilalih oleh Naib Presiden jika beliau meninggal dunia atau meletak jawatan sehingga cukup tempoh untuk diadakan pilihan raya semula. Kuasa seorang Presiden cukup besar termasuk menjadi ketua turus angkatan tentera, merunding perjanjian, menerima duta asing, mencalonkan pegawai tinggi persekutuan termasuk hakim persekutuan, mempunyai kuasa pembatal undang-undang, mentadbir undang-undang persekutuan, mengampun kan orang perseorangan yang bersalah di peringkat persekutuan dan akhir sekali mentadbir kongres dan negara.    Kuasa Presiden juga kadang kala mengatasi kuasa Kongres apabila berupaya mengisytiharkan peperangan terhadap negara luar, sedangkan tugas ini berada di bawah Kongres. Presiden walau bagaimanapun boleh dipecat jika terlibat rasuah, pengkhianatan atau jenayah besar maka Dewan berhak untuk mendakwa Presiden. Dewan Perwakilan mesti mendapat sokongan 2/3 dalam dakwaan rasmi. Presiden akan didakwa di Dewan Senat dan perbicaraan diketuai oleh Ketua Hakim Mahkamah Agung. Kesimpulannya Presiden mempunyai kuasa yang kuat dalam menjalankan tugasnya meliputi Kabinet-Eksekutif, Pengurusan Rumah Putih dan sebagainya. Bahkan Presiden boleh dikatakan sebagai pusat pentadbiran negara bagi Amerika Syarikat yang meliputi kuasa seperti Yang Di Pertuan Agong dan Perdana Menteri di Malaysia.
FAKTA 2	Badan Perundangan(Legislatif)
Taakulan	Badan Perundangan(Legislatif) Amerika dikenali sebagai Kongres. Tugas utama Kongres adalah menggubal undang-undang. Kongres terdiri daripada Dewan Rakyat(Perwakilan) dan Dewan Senat. Ahli Dewan Rakyat dan Dewan Senat dipilih oleh rakyat. Tiap-tiap negeri akan memilih dua ahli bagi Dewan Senat. Tiap-tiap negeri juga memilih ahli Dewan Rakyat mengikut jumlah penduduknya. Kongres pada dasarnya mempunyai kuasa yang kuat dalam politik Amerika. Dewan Perwakilan (House of Representative) mempunyai 435 ahli dan ianya mengikut saiz dan kapasiti penduduk sesebuah negeri Amerika. Setiap ahlinya dipilih  untuk mewakili 30 000 orang rakyat bagi tiap-tiap dua tahun. Bagi mereka yang berjaya akan mendapat keistemewaan seperti tidak boleh didakwa di mahkamah serta tidak boleh menjadi saksi atau juri bagi apa juga kes di mahkamah. Dewan Perwakilan empat kali lebih besar dari Dewan Senat. Anggota dewan berhak untuk membawa sebarang usul ke Kongres, berkuasa menggubal undang-undang biasa, meminda perlembagaan dan memberi kebenaran kepada sebuah negeri baharu yang mahu menyertai persekutuan. Dewan ini turut berkuasa menentukan Presiden jika timbul kekurangan majoriti undi calon Presiden dalam pilihanraya. Dewan Perwakilan mempunyai peraturan sendiri iaitu Jawatankuasa Peraturan Dewan atau House Rules Committee.                        Ahli Dewan Senat dipanggil Senator. Ahli-ahlinya berjumlah 100 orang iaitu kira-kira dua orang bagi setiap negeri. Senator akan berkhidmat selama 6 tahun. Mereka yang dipilih akan berkhidmat selama enam tahun dan mestilah berumur 30 tahun serta bermastautin di kawasan yang diwakili dan menjadi warganegara sekurang-kurangnya sembilan tahun. Dewan Senat diketuai oleh Timbalan Presiden Amerika. Dewan Senat         mempunyai kuasa pemutus undang-undang kewangan dan berupaya untuk menolak atau pun menerima rang undang-undang yang diluluskan oleh Dewan perwakilan. Dewan ini turut berperanan dalam pemilihan Presiden yang mana pengesahan Dewan Senat diperlukan untuk tujuan tersebut. Sekalipun kedua-kedua Dewan mempunyai perbezaan namun kedua-duanya memainkan peranan yang begitu bermakna dalam pentadbiran Amerika
FAKTA 3	Badan Kehakiman
TAAKULAN	Badan Kehakiman Amerika terdiri daripada Mahkamah Tinggi dan mahkamah-mahkamah lain. Ia merupakan sebuah badan yang bebas. Mahkamah boleh mengambil tindakan terhadap Presien sekiranya beliau melanggar perlembagaan.  Di Amerika sistemm kehakiman terbahagi kepada dua iaitu Mahkamah Persekutuan dan Mahkamah Negeri. Mahkamah Negeri mempunyai kuasa kehakiman bagi semua kes yang melibatkan undang-undang negeri kecuali terdapat percanggahan antara undang-undang negeri dengan persekutuan. Mahkamah Negeri berfungsi untuk menghakimi perkara yang bersangkutan dengan penetapan hak-hak di bawah perlembagaan negeri. Badan Kehakiman i Amerika mempunyai kuasa untuk mengistiharkan tindakan-tindakan kongres, keputusan presiden, tindakan diplomasi ataupun syarat-syarat perjanjian mahupun dokumen undang-undang di sesetengah perudangan negeri sebagai melanggar Perlembagaan.
KESIMPULAN	Selepas mencapai kemerdekaan perlembagaan baharu telah digubal bagi 13 buah koloni tanah jajahan pada tahun 1789. Perlembagaan Amerika memperuntukan penubuhan sebuah kerajaan persekutuan. Struktur kerajaan dibahagikan kepada tiga bahagian iaitu Eksekutif, Perundangan dan kehakiman. Dalam Pilihanraya pertama George Washington telah dilantik sebagai Presiden Amerika Syarikat. Beliau telah mengambil langkah untuk mewujudkan perpaduan antara negeri-negeri dalam Persekutuan. Dalam usaha menjalankan dasar perluasan kuasa Amerika telah berjaya meluaskan wilayah melalui pembelian, perjanjian dan peperangan. Menjelang aba ke-19 Amerika berkembang menjadi sebuah negara yang terdiri daripada 50 buah negeri.

 SKEMA PEPERIKSAAN PERCUBAAN SEJARAH STPM P1 NEGERI PAHANG 2016

2.Raja berperlembagaan di England

Raja Charles II 1660-1685

Pemulihan sistem monarki di England dilakukan berasaskan kompromi dan persefahaman antara raja dengan parlimen. Raja Charles II ditabalkan sebagai raja England. Bagaimanapun parlimen memberi peringatan kepada Raja Charles II bahawa England akan mengamalkan sistem raja berperlembagaan bukannya sistem pemerintahan beraja yang berasaskan teori hak kesucian raja.

      Pada peringkat pemerintahannya, Raja Charles II cuba melaksanakan dasar yang tidak mencetuskan perasaan tidak puas hari parlimen. Sekali lagi soal agama menjadi punca pertelagahan antara parlimen dan raja. Kebanyakan rakyat England bermazhab protestan.Perkembangan di Eropah Barat menimbulkan kebimbangan mazhab Katolik akan berpengaruh semula di England. Kebimbangan ini semakin nyata apabila Raja Charles II mengadakan satu perjanjian sulit dengan Raja Louis XIV dari Perancis yang berperang dengan Belanda. Melalui perjanjian ini, Perancis berharap England kembali di bawah pengaruh Roman katolik.[1]    

      Raja Charles II membuat penhistoharan Diraja yang dikenali sebagai Declaration of indulgence 1672 yang bertujuab memansuhkan undang-undang yang menyekat penganut Katolik melakukan amalan tradisi mazhab mereka. Golongan Katolik juga tidak disekat untuk menjawat jawatan dalam perkhidmatan awam dan pasukan keselamatan. Pihak parlimen bertindak balas dengan meluluskan Test Act 1673 yang melarang orang Katolik memegang jawatan dalam perkhidmatan awam.[2]

      Baginda juga memansuhkan pemerintahan Komanwel dan meluluskan undang-undang mengikis fahaman Puritan dari England.Undang-undang Habeas Corpus Act pada tahun 1679. Akta ini bertujuan mensyaratkan seseorang yang ditangkap mesti dibawa ke muka pengadilan dan diberi sebab mengapa dipenjarakan.Menyekat kuasa raja memenjarakan tahanan politik dengan sesuka hati bagi jangka masa yang panjang tanpa mendakwa si pesalah.[3]

 Wujud perkembangan politik kepartian

Wujud, dua parti (Whig dan Torries) yang dikuasai golongan aristokrat, gentry dan boujuis. Parti Whig ditubuhkan untuk menentang pemulihan sistem pemerintahan beraja mutlak dan memperjuangkan kedudukan parlimen sebagai institusi pemerintahan tertinggi. Selain itu, parti ini  turut berjuang bagi menjamin hak rakyat mendapat perlindungan kehidupan dan harta-benda.

      Raja Charles II meniggal dunia pada tahun 1685 setelah memerintah England selama 25 tahun. Adinda Raja Charles II, Raja James II menaiki takhta. Baginda ingin memulihkan kembali doktrin kuasa suci raja. Beliau melantik pengikutnya yang bermazhab Katolik menjawat jawatan dalam kerajaan dan memegang kedudukan di Universiti. Tindakan baginda bertentangan dengan Test Act.

      Pada peringkat awal, ahli parlimen tidak berhasrat menjatuhkan Raja James II kerana waris takhta akan jatuh kepada puterinya Mary II yang berkahwin dengan Raja William of Orange dari Belanda yang bermazhab Katolik. Apabila Raja James II mendapat seorang putera dengan isteri kedua dari Perancis yang bermazhab Katolik, Parti Whig dan Torries bimbang England akan diperintah oleh raja bermazhab Katolik. Raja james II disingkirkan daripada takhta, Mary II dan suaminya William of Orange ditabalkan sebagai Raja England.Peristiwa ini dikenali sebagai Glorioius Revolution.[4]     

Mary II dan William of Orange menjadi Raja

England selepas berlakunya Revolusi Cemerlang

- Revolusi Cemerlang membawa pengisytiharan beberapa undang-undang oleh parlimen:

a) Pengisytiharan hak:

- Parlimen mesti mengadakan persidangan daripada masa ke semasa

- Parlimen sebagai institusi yang mewakili rakyat

- Parlimen mempunyai keutuhan dalam soal legislatif dan eksekutif

- Rakyat mempunyai hak menghadap raja ke muka pengadilan

- Raja England mesti dari mazhab Protestan

a) Toleration of Act 1699 (Undang-undang Toleransi)

- Beri kebebasan beragama bagi penganut Kristian Protestan

- Bill of Right pada 1699 kemukakan bidang kuasa raja

Raja diiktiraf sebagai ketua negara,Raja tiada lagi kuasa autokratik,Raja tidak boleh memansuhkan undang-undang yang diluluskan parlimen dan Raja tidak boleh campur tangan dalam urusan mahkamah.[5]

      Kesimpulannya, kemenangan parlimen dalam Revolusi Inggeris 1688 merupakan kemenangan demokrasi kelas berharta. Secara keseluruhannya, konflik pemerintahan beraja di England berkisar kepada dua isu, iatu raja yang membelakangkan parlimen dan isu keagamaan.  

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,132.   

[2]Ibid.

[3]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,64.

[4]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,132.    

[5]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,65.

SISTEM PEMBESAR DI RUSIA

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB
Sistem pembesar di Rusia berbeza dengan sistem pembesar di China. Di Rusia, pentadbiran raja pada era Moscow dan Dinasti Ramanov dibantu oleh Duma, Zemskii Sabor dan Prikazi.

DUMA

Duma ialah majlis penasihat tertinggi yang dianggotai oleh para bangsawan paling kanan dan bertindak menyelaras hal ehwal pemerintahan, membuat dan meluluskan dasar tertentu, dan sistem kehakiman. Namun begitu, kata pemutus masih lagi di tangan raja.

ZEMSKII SABOR

Zemskii Sabor merupakan majlis penasihat yang dianggotai antara 140 - 50 orang bangsawan, tetapi kuasanya lebih rendah daripada I Duma.

PRIKAZI

Prikazi merupakan jabatan kerajaan yang melaksanakan dasar yang diluluskan oleh Duma.

      Pada zaman pemerintahan Peter, beliau telah melakukan penyusunan semula sistem pentadbiran bertujuan sistem pentadbiran berpusat, seragam, cekap, dan tidak berlaku pertindihan kuasa antara institusi tertentu. Oleh itu, pada tahun 1711, Duma dan Zemskii Sabor digantikan dengan Majlis Senate.

      Majlis Senate mempunyai anggota seramai 9 orang. Colleges dibentuk untuk memikul beban tugas Senate yang semakin berat. Pada tahun 1718, tanggungjawab membuat keputusan secara kolektif telah ditekankan oleh Peter. Prinsip ini dapat menggantikan Prikazi yang lebih memberi laluan kepada individu tertentu untuk membuat keputusan.[1]

      Golongan bangsawan membantu urusan pemerintahan dan pentadbiran Peter. Pada zarnan pemerintahan Peter, banyak bangsawan baru lahirterutama yang telah berkhidmat dengan cemerlang dalam ketenteraan.Golongan bangsawan baharu ini memiliki tanah dan memberi perkhidmatan ketenteraan kepada Peter.Dianggarkan pada tahun 1700 sebelum perubahan dilakukan oleh Peter, bangsawan Rusia adalah seramai 2985 orang. Pada tahun 1737,keluarga bangsawan telah meningkat kepada 100 000 orang dan daripada jumlah tersebut, 500 000 adalah bangsawan lelaki dan 200 000 terdiri daripada pegawai kerajaan.

      Situasi tersebut menunjukkan berlakunya mobiliti sosial dalam kalangan masyarakat di Rusia. Peranan institusi gereja dalam empayar Rusia tidak dapat dinafikan. Pada zaman Kiev dan Moscow, institusi gereja Kristian Ortodoks  memainkan peranan penting dalam hal ehwal keagamaan, ekonomi, dan politik.[2]

      Namun, peranan institusi gereja Kristian Ortodoks telah berkurangan dan diletakkan di bawah kekuasaan pemerintahan Peter. Peter tidak begitu menyenangi pembabitan institusi gereja dalam pemerintahan kerana inginkan pembaharuan dilakukan di Rusia. Buktinya, Peter tidak melantik Patriarch baharu pada tahun 1700 dan selepas 21 tahun dalam pemerintahan, Peter memperkenalkan Holy Synod untuk mengambil alih peranan Patriarch.

      Semasa pemerintahan Catherine, beliau telah memiliknegarakan harta dan kekayaan gereja dan gereja terpaksa bergantung kepada bantuan daripada kerajaan pusat. Hal ini membolehkan raja mengawal kuasa gereja dan memperkukuhkan pemerintahan diktatornya. Dasar Peter dan Catherine ini berbeza dengan dasar maharaja China yang mengutamakan ajaran Confucius dalam sistem pentadbiran pembesar di China Pembesar di China berlatar belakang pendidikan Confucius.

      Dasar pemerintahan Alexander I pula mengambil pendekatan lebih bersifat liberat dalam segala perubahan yang dilakukan di Rusia. Alexander I telah melantik jawatankuasa khas atau lebih dikenali sebagai Mshtosa Tidak Rasmi untuk menasihatinya dalam hal ehwal berhubung dengan dasar negara. lawatankuasa Tidak Rasmi ini bukan sahaja memberi nasihat kepada Alexander I, malahan mereka menyokong dasar liberal yang dipegang oleh Alexander I dalam pemerintahannya.

      Pendekatan liberal diteruskan pada tahun1809 apabila Alexander I telah memperkenalkan perubahan dalam pemilihan anggota Duma atau parlimen.[3]

1.Alexander I mencadangkan agar diadakan pilihan raya untuk memilih anggota Duma.

2.Cadangan ini diutarakan oleh Alexander I dengan cara mengadakan pungutan suara dalam kalangan masyarakat Rusia.

3.Amalan dasar liberal amat ketara apabila Alexander I memberi hak kepada golongan petani dan hamba untuk menyatakan pandangan mereka. Namun dasar tersebut ditentang oleh golongan bangsawan yang merasakan dasar liberal Alexander I hanya merugikan mereka.

4.Pada masa yang sama, Alexander I menghadapi permasalahan dengan Napoleon dan beliau bimbang perubahan dasarnya ini akan menyebabkan kurangnya sokongan daripada golongan bangsawan.

5.Oleh yang demikian, dasar Alexander I yang mahu membawa perubahan dalam golongan atasan tidak dapat diterima oleh masyarakat Rusia.

Pengisytiharan manifesto Oktober oleh Nicholas II membolehkan Duma berfungsi sebagai Parlimen Rendah dan pemilihan keahliannya berdasarkan suara undian terbanyak masyarakat bukan dilantik oleh Tsar.

1.Duma pertama dibentuk selepas pengisytiharan manifesto Oktober dan sidang pertama diadakan pada bulan Mei tahun 1906.[4]

Ahlinya seramai 497 orang terdiri daripada 45 wakil yang prokerajaan pusat, 32 wakil masyarakat bukan Rusia seperti Poland dan orang Islam, 184 Cadet, 124 mewakili sayap kiri dan 112 wakil bebas.

Keahlian yang pelbagai dalam Duma menyukarkan kerajaan Rusia untuk mentadbir empayarnya. Pada masa yang sama, Tsar masih mendapat sokongan daripada wakil prokerajaan dan beranggapan Duma masih di bawah pengaruh Tsar.

     Oleh sebab itu, sering terdapat perbalahan keputusan kerajaan. Misalnya, apabila membincangkan isu tanah, Duma mahukan pemberian tanah dilakukan secara adil kepada petani, keluarga yang ramai, dan institusi gereja. Sedangkan, wakil prokerajaan mahukan tanah simpanan dikawal sepenuhnya oleh tuan tanah yang dilantik oleh kerajaan pusat.Kesannya, persidangan menemui jalan buntu dan selepas 40 kali perjumpaan, Nicholas II membubarkan Duma pertama. Pada bulan Mac 1907, Duma kedua ditubuhkan.[5]

PENTADBIRAN WILAYAH

Pentadbiran Alexander II dibantu oleh Dewan Perhimpunan Wilayah yang bertanggungiawab membantu Tsar dalam menentukan pentadbiran negara.Keanggotaannya terdiri daripada golongan bangsawan.Bagi mengawal golongan bangsawan dan Dewan Perhimpunan Wilayah, Alexander II telah meluluskan satu undang-undang pada tahun 1864, iaitu setiap daerah daripada 34 buah wilayah akan mempunyai majlis Perundangan tempatan (Majlis Daerah) atau Zemstvo.

     Penduduk bandar dan kaum petani diberi peluang untuk memilih ahli Majlis Daerah atau Zemstvo.Ahli Zemstvo Daerah pula akan memilih anggota Zemstvo Wilayah.Majlis ini akan bertanggungiawab memelihara jambatan, jalan raya,pendidikan, kesihatan awam, dan pemilihan pegawai undang- undang.

      Walaupun Zemstvo memiliki kuasa politik yang terhad, namun penubuhannya merupakan satu-satunya institusi separa politik yang bebas daripada kawalan birokrasi Tzar.Pentadbiran daerah turut membantu Tsardalam pemerintahan- Misalnya semasa pentadbiran Rusia di bawah Catherine, beliau telah menlrusun semula sistem pentadbiran di peringkat daerah. Setiap daerah diletakkan di bawah pentadbiran gabenor atau naib gabenor yang dilantik oleh kerajaan pusat. Alexander II mewujudkan sistem mahkamah yang berasingan daripada jabatan kerajaan yang lain demi memastikan keamanan dan kelangsungan pentadbirannya di Rusia.

      Alexander II memastikan pentadbiran hakim dan majistret terasing daripada jabatan kerajaan yang lain Rakyat harus menerima undang-undang yang sama tanpa mengira taraf sosial.Kes-kes mahkamah dibicarakan secara terbuka dan sistem perbicaraan menggunakan juri diperkenalkan.Alexander II memerintahkan agar perbicaraan mengenai perkara awam dan jenayah dipindahkan daripada tangan pegawai-pegawai pentadbir kepada kuasa mahkamah yang dibentuk mengikut Barat.Terdapat jaksa pendamai, hakim-hakim daerah, dan sebuah Senat

yang menjalankan tugas sebagai Mahkamah Rayuan.[6]

PENTADBIRAN PERINGKAT KAMPUNG

Pentadbiran kampung diserahkan kepada Komun atau mir atau majlis kampung yang dijadikan wakil oleh kerajaan pusat untuk memungut cukai yang telah ditetapkan.Memastikan setiap isi rumah petani membayar pinjaman kerajaan selama 49 tahun. Bayaran ini akan dikutip setiap tahun.

      Tugas comun juga menentukan jenis tanaman yang diusahakan oleh petani dan berkuasa mengagihkan tanah pertanian secara tahunan kepada petani yang tertentu sahaja.Comun melatih generasi muda daripada kalangan petani sebagai persediaan khidmat tentera apabila diperlukan oleh Tsar.Komun menjadi penampan kepada kemasukan pengaruh negatif di kawasan luar bandar yang boleh menjejaskan pemerintahan kerajaan pusat.

      Kerajaan pusat berupaya mencengkam tuan tanah dan petani melalui komun dan komun menjadi mata dan telinga kerajaan pusat.Pentadbiran Tsar-tsar di Rusia yang mengamalkan raja berkuasa mutlak dan menjalankan pemerintahan secara autokratik membawa kepada penubuhan Polis Rahsia Khas.

POLIS RAHSIA KHAS

Tugas Polis Rahsia Khas ialah mengawal penyebaran unsur propaganda yang menggugat pemerintahan Tsar, demontrasi masyarakat, mengawal  jalan keluar masuk ke empayar Rusia, dan serta menjadi mata dan telinga Tsar.

Polis Rahsia pada era pemerintahan Nicholas I (1825 1855), mengenakan tapisan keluar masuk Rusia secara ketat dan masyarakat penulisan yang berbaur penentangan dan menentang kewibawaan sebagai pemerintah. Pada era Alexander II, Polis Rahsia menangkap mereka yang mengkhianati Tsar. Mereka yang ditangkap kerana memberontak akan dibuang ke Siberia tanpa menjalani apa-apa perbicaraan mahkamah.

      Nicholas. II juga menggunakan polis rahsia atau okhrana dalam pemerintahannya. Okhrana ini mempunyai jaringan wakil yang luas dan menjadi pemberi maklumat dari kawasan luar bandar atau bandar. Mereka mendapat latihan khas untuk berhadapan dengan gerakan bawah tanah yang menghasut rakyat dan menyebarkan propaganda di Rusia. Penubuhan okhrana telah memperkukuhkan kekuasaan Nicholas II.[7]

---

[1] Mahdi Shuid, Sazlina Othman dan Ajurun Ahamed,  “Teks STPM Sejarah Penggal 1”, (Penerbitan Pelangi, Bandar Baru Bangi 2014), 117.

[2] Ibid.

[3]Mahdi Shuid, Sazlina Othman dan Ajurun Ahamed,  “Teks STPM Sejarah Penggal 1”, (Penerbitan Pelangi, Bandar Baru Bangi 2012), 117.

[5]Mahdi Shuid, Sazlina Othman dan Ajurun Ahamed,  “Teks STPM Sejarah Penggal 1”, (Penerbitan Pelangi, Bandar Baru Bangi 2014), 119.

[6]Ibid ,120.

[7] Mahdi Shuid, Sazlina Othman dan Ajurun Ahamed,  “Teks STPM Sejarah Penggal 1”, (Penerbitan Pelangi, Bandar Baru Bangi 2012), 117.

Unit 2.1.2 Pembesar di China

TAJUK 2:PEMERINTAHAN DAN PENTADBIRAN.

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Membandingkan peranan pembesar dalam pemerintahan China dan Rusiaabad ke-16-20 (1500-1999)

1.a)Konsep pembesar

Institus pemerintahan di China dan Rusia memperlihatkan raja atau Maharaja melaksanakan pemerintahan dengan bantuan dan sokongan institusi pembesar. Umumnya golongan pembesar ialah pegawai-pegawai kerajaan yang dilantik oleh raja atau Maharaja untuk menjawat jawatan tertentu dan melaksanakan semua bidang tugas yang telah diberikan atau diarahkan kepadanya. Kamus Dewan pula mentakrifkan pembesar bermakna orang yang berpangkat tinggi. Oleh yang demikian dalam sistem pemerintahan beraja dan Maharaja pembesar sangat penting dan berada pada aras kedua selepas kedudukan raja atau maharaja.[1]  

Pembesar juga berperanan penting dalam sistem pentadbiran monarki dan merupakan tulang belakang kepada maharaja. Pembesar membantu maharaja dalam pemerintahan dan pentadbiran. Pembesar dilantik secara rasmi oleh maharaja.[2]

b)Kedudukan pembesar di China

Pembesar di China berada pada aras kedua selepas maharaja.Mereka terdiri dari golongan bangsawan dan sarjana. Golongan pembesar di China  terdiri daripada individu yang menerima pendidikan Confucius dan perlantikan mereka adalah berdasarkan pencapaian dalam Peperiksaan Perkhidmatan Awam. Golongan cerdik pandai diberi keutamaan dalam menjawat jawatan pembesar di peringkat wilayah.Selain golonga cerdik pandai/mandarin pembesar juga terdiri daripada ketua-ketua tentera.Mereka mendapat kedudukan istimewa dalam sistem pemerintahan di China.Ini kerana maharaja juga terpaksa bergantung kepada mereka untuk menjalankan pentadbiran. [3]

c)Peranan pembesar di China

1.Peringkat pusat.

Terdapat tiga fasa pentadbiran iaitu pentadbiran awam, tentera dan tempatan.Pembesar memegang jawatan penting dan membantu maharaja dalam pentadbiran di peringkat pusat.Mereka berkhidmat dalam jabatan kerajaan. Mereka menganggotai Sekretariat Agung, Majlis Tertinggi (Enam Badan Menteri) dan Lembaga Penapis.[4]Mereka memengang jawatan dalam Jabatan Kerajaan seperti Jabatan Awam, Jabatan Hukuman, Jabatan Perkhidmatan,Jabatan Hasil dan Cukai dan Jabatan Upacara dan Istiadat.[5]

2.Peringkat wilayah

Gabenor dilantik untuk mentadbir wilayah. Gabenor diberi kuasa autonomi dalam pentadbiran wilayah.Gabenor berperanan memelihara keamanan dan mengtip cukai daripada penduduk. Gabenor berhubung langsung dengan pemerintah peringkat pusat.[6]

3.Ketua tentera

Ketua tentera bertangungjawab memastikan keamanan wilayah. Mereka mendapat tempat istimewa dalam kerajaan.

4.Golongan inteletual (gentry)

Mereka mendapat pendidikan Confucius dan lulus dalam Peperiksaan Perkhidmatan Awam.Mereka diberi keutamaan dalam menjawat jawatan kerajaan dan di istana.[7]

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2015),110.  

[2] “Pembesar”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,56.  

[3] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar,Edisi Kedua 2015),.98.  

[4]“Pembesar”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,56

[5]Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar,Edisi Kedua 2015),.98.   

[6]“Pembesar”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,57.

[7]Ibid.

Raja mutlak di England

Oleh-AHMAD YAAKOB

HP-Membincangkan membandingkan sistem pemerintahan raja mutlak dan raja berperlembagaan di England dan Perancis pada abad ke-16-18.

1.a) Konsep raja berkuasa mutlak dan Raja Berperlembagaan.

Maksud raja berkuasa mutlak

Sistem Raja berkuasa mutlak bermaksud cara pemerintahan raja yang tidak dikawal oleh parlimen.Melalui sistem ini kehendak pemerintah ialah undang-undang. Kemunculan sistem pemerintahn ini disebabkan kekayaan yang diperoleh raja-raja negara bangsa melalui aktviti perdagangan. Kemunculan sistem ini dapat dikesan di Perancis dan England pada abad ke-16 dan 17. Menurut sistem pemerintahan beraja mutlak, raja dilantik atas kehendak Tuhan untuk memerintah rakyat. Menjadi tanggungjawab rakyat untuk membantu raja dalam menjalankan pentadbiran. Sekiranya raja bertindak kejam dan berlaku tidak adil, rakyat harus menerimanya dengan tenang sebagai hukuman atas dosa yang dilakukan mereka. Pandangan ini diterima oleh pihak gereja dan mendapat sokongan daripada raja-raja negara bangsa.[1]

1.Raja berkuasa mutlak di England

      England berada dalam pemerintahan beraja mutlak sejak abad ke-15 lagi. Sistem beraja mutlak diasaskan oleh Ran Henry VII pada tahun 1485 dan baginda merupakan pengasas Dinasti Tudor. Sistem pemerintahan ini terus diamalkan sehingga tahun 1603.Pemerintahan sistem beraja mutlak terus diamalkan oleh Dinasti Stuart dari tahun 1602 sehinggalah berlaku Revolusi Cemerlang di England.[2]

1.Dinasti Tudor.

Raja Henry VII     - 1485-1509

Raja Henry VIII   - 1509-1547

Mary I                  - 1553-1559

Ratu Elizabeth I   - 1559-1603.

      Setelah berakhir Perang Bunga Ros, makoriti masyarakat di England bersetuju menerima sistem pemerintahan beraja mutlak sebagai alternatif untuk menyelesaikan keadaan huru-hara yang berlaku sebelum ini.[3]

      Melalui sistem pemerintahan beraja mutlak di England, raja berkuasa penuh menggubal dan melaksanakan dasar Kedudukan raja mengatasi undang-undang. Sistem ini dapat membentuk kerajaan yang stabil dan mendapat sokongan rakyat. Raja menjalankan pemerintahan berdasarkan Magna Carta atau Piagam yang digubal untuk mengawal kuasa raja.

      Sistem ini tidak mementingkan kesucian raja. Raja-raja Tudor bekerjasama dan mengawal dua buah parlimen England iaitu House of Lord dan House of Common. House of Lord ialah golongan tuan tanah yang kaya, golongan Bishop dan Kerabat Diraja. House of Common terdiri daripada knight, orang kaya dan peguam.[4]  Raja berjaya menangani tentangan golongan puritan (penganut Protestan) terhadap golongan Anglican.[5] Anglican ialah gereja kebangsaan di England.

      Raja-raja Tudor yang memerintah England berjaya mengawal kedua-dua gereja tersebut dengan baik. Raja-raja seperti Raja Henry VII, Raja Hendry VIII dan Ratu ElizabethI tidak mementingkan prinsip kesucian raja dalam melaksanakan pemerinahan mereka.[6]

Dinasti Stuart (1603-1702)

Raja James I

Berpegang kuatkepada doktrin kuasa raja suci raja. Dasar pemerintahan Raja James I memihak kepadamazhab Katolik. Beliau menghawinkan puteranya dengan puteri Perancis yang bermazhab Katolik. Raja James I membubarkan parlimen pada ahun 1611.[7]

Raja Charles I

Raja Charles I tidak menyukai golongan puritan. Baginda membelakangi parlimen dalam kutipan cukai. Raja Charles I menahan 9 orang ahli parlimen yang menentang baginda. Raja Charles I membubarkan parlimen dan memerinah secara mutlak selama 11 tahun.

---

[1]Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955,123.

[2] “Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,62.  

[3]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,125.

[4] Ibid,125.

[5]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,63.   

[6]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,125. 

[7]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,63.