NATO

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Latar belakang Nato

Pada Februari 1947, perjanjian damai antara Blok Barat dengan Itali, Hungary, Romania, Bulgaria dan Finland ditandatangani Tujuan perjanjian damai ini adalah untuk menamatkan permusuhan yang tercetus akibat Perang Dunia Kedua. Perjanjian ini merupakan kerjasama terakhir melibatkan Blok Barat dan Soviet Union sebelum tercetus Perang Dingin.

      Pada tahun 1949, Pertubuhan Perjanjian Atlantik  Utara (North AtlanticTreaty Organization) telah ditubuhkan. Amerika Syarikat dan 11 buah negara Barat lain menubuhkan pertubuhan ini sebagai satu pakatan anti-Rusia. Ibu pejabat NATO terletak di Paris. NATO memperlihatkan Amerika Syarikat sebagai kuasa besar yang memainkan peranan dalam pertahanan Eropah Barat. Negara-negara yang menggotai NATO termasuklah Britain, Kanada, Perancis, Belanda, Belgium, Luxembourg, Norway, Denmark, Icelanda, Portugal, Iceland, Itali , Greece dan Turki. Jerman menyertai NATO pada tahun 1955.[1]

Matlamat utama NATO ditubuhkan adalah;

1.Meyujudkan sistem pertahanan bersama yang melibatkan semua negara anggota.

Strategi NATO ialah bagi mewujudkan sistem pertahanan bersama yang melibatkan semua negara anggota terhadap keselamatan dan kedaulatan setiap negara anggota. Pada dasarnya NATO bertujuan membendung pengaruh komunis yang diterajuai oleh Soviet Union. Tambahan pula, negara-negara Eropah Timur yang prokomunis sudah menambah kekuatan tentera bagi menandingi negara jiran mereka di Eropah Barat. Jadi, rancangan pihak Rusia dan sekutunya perlu dikawal di peringkat awal lagi.[2]  

2.Mempertahankan kedaulatan dan keselamatan negara anggota.

Matlamat penubuhan NATO juga ialah untuk mempertahankan kedaulatan dan keselamatan negara anggota.

3.Membendung pengaruh komunis yang diterajui oleh Soviet Union.

Faktor utama penubuhan NATO adalah untuk membendung penyebaran fahaman komunis yang diterajui oleh Rusia.Rusia berjaya menyebar dan mengukuhkan pengaruh komunis di negara-negara Eropah Timur.Perkembangan ini membimbangkan Amerika Syarikat dan Britain.[3]

4.Menghalang kebangkitan semula kuasa ketenteraan Jerman di Eropah.

Kebangkitan Jerman selepas Perang Dunia Kedua merupakan salah satu faktor yang mendorong penubuhan NATO.Kebangkitan Jerman melahirkan kebimbangan dalam kalangan negara-negara Eropah seperti Britain dan Perancis; dikhuatiri mencetuskan pergolakan dunia.

5.Mengatasi ketidakyakinan Eropah terhadap kemampuan PBB.

NATO ditubuhkan bagi Mengatasi ketidakyakinan Eropah terhadap kemampuan PBB samada dari sudut ketenteraan mahupun dari sudut pendekatan dan strategi bagi menyelesaikan atau mengatasi pelbagai konflik antarabangsa, khususnya dalam konteks dunia secara berkesan.[4]

---

[1] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),437.    

[2] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),327.   

[3]Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955  ,437.

[4] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),326.    

North Atlantic Treaty Organization-NATO

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Latar belakang Nato

Pada Februari 1947, perjanjian damai antara Blok Barat dengan Itali, Hungary, Romania, Bulgaria dan Finland ditandatangani Tujuan perjanjian damai ini adalah untuk menamatkan permusuhan yang tercetus akibat Perang Dunia Kedua. Perjanjian ini merupakan kerjasama terakhir melibatkan Blok Barat dan Soviet Union sebelum tercetus Perang Dingin.

      Pada tahun 1949, Pertubuhan Perjanjian Atlantik  Utara (North AtlanticTreaty Organization) telah ditubuhkan. Amerika Syarikat dan 11 buah negara Barat lain menubuhkan pertubuhan ini sebagai satu pakatan anti-Rusia. Ibu pejabat NATO terletak di Paris. NATO memperlihatkan Amerika Syarikat sebagai kuasa besar yang memainkan peranan dalam pertahanan Eropah Barat. Negara-negara yang menggotai NATO termasuklah Britain, Kanada, Perancis, Belanda, Belgium, Luxembourg, Norway, Denmark, Icelanda, Portugal, Iceland, Itali , Greece dan Turki.[1]

Struktur NATO

Penglibatan dan kerjasama United Kingdom dan Amerika Syarikat dari segi;

a.Keselamatan Eropah.

b.Menghadapi Pakatan  Warsaw.

c.Kerjasama ketenteraan

d.Kerjasama Perisikan.[2]

---

[1] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),437..    

[1]“Perhubungan Luar

[2]“Kerjasama Antarabangsa”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1 , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013)170..   

4.4 Perhubungan luar-Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Hasil pembelajaran-membincangkan kerjasama negara dalam organisasi antara bangsa selepas Perang Dunia Kedua.

1.Latar belakang dan struktur PBB

Pada bulan Ogos 1941, Franklin D. Roosevelt dan Winston Churchill telah membuat peristiharan yang dinamakan Piagam Atlantik. Piagam ini telah dijadikan asas pembentukan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu kemudiannya. Pada bulan Januari 1942, satu dokumen telah dtandatangani antara empat kuasa besar iaitu Amerika Syarikat, Britain, Rusia dan China. Mereka berikrar menamatkan perang dan mengikat kerajaa-kerajaan yang menandatangani dokumen itu daripada sebarang pakatan perdamain sementara secara berasingan dengan pihak musuh. Dokumen itu kemudiannya dikenali sebagai Perisytiharan Bangsa-Bangsa Bersatu. Di sinilah buat pertama kali istilah United Nations digunakan.[1] 

Matlamat dan prinsip PBB

1.Mengekalkan keamanan dan keselamatan antarabangsa.

2.Mewujudkan hubungan persahabatan dalam kalangan negara antarabangsa.

3.Menyelesaikan masalah sosial, ekonomi,kebudayaan dan kemanusiaan antarabangsa.

4.Menggalakkan kerjajasama antarabangsa dalam bidang ekonomi, sosial dan kebudayaan.

5.Melindungi hak asasi manusia tanpa mengira kaum, jantina atau agama.

6.Mencegah peperangan.

7.Membaiki taraf hidup penduduk di seluruh dunia.

8.Menjamin rasa hormat akan undang-undang antarabangsa.[2]

Penglibatan dan kerjasama Soviet Union dan Amerika Syarikat dari segi;

1.Majlis Perhimpunan PBB.

2.Majlis Keselamatan PBB.

3.Pertubuhan Penyelidikan Sains dan Kebudayaan.

4.Bank Dunia.

5.Kerjasama Amerika Syarikat dan Soviet Union.[3]

1.Majlis Perhimpunan PBB.

Majlis Perhimpunan Agung merupakan badan PBB terpenting. Badan-badan lain dilantik oleh Perhimpunan Agung ini.Ini bermakna Perhimpunan Agung berperanan melantik ahli Majlis Sosial dan Ekonomi, ahli biasa Majlis Keselamatan dan Ahli Majlis Amanah. Majlis ini juga mempunyai hak melantik hakim Mahkamah Keadilan Antarabangsa.

      Perhimpunan Agung merupakan satu-satunya badan yang diwakili oleh semua negara anggota dan setiap negara mempunyai satu undi sahaja. Ketua Perwakilan dikenali sebagai wakil tetap. Perhimpunan Agung 1948 telah menetapkan bahawa wakil tetap hendaklah menyampaikan surat perlantikan dari ketua negara atau menteri luar masing-masing kepada Setiausaha Agung PBB. Perhimpunan Agung mengadakan sidang tahunannya pada minggu ketiga bulan September setiap tahun dan berlangsung tidak kurang dari tiga bulan.[4] 

2.Majlis Keselamatan PBB.

Majlis Keselamatan bertanggungjawab secara langsung dalam hal-hal berkaitan keamanan dan keselamatan dunia. Sejak penubuhannya tahun 1965, majlis ini mempunyai 11 ahli,iaitu lima ahli tetap iaitu Amerika Syarikat, Soviet Union, United Kingdom, Perancis dan China yang diwakili oleh Taiwan sehingga tahun 1971 dan enam ahli biasa yang dilantik setiap dua tahun.

      Mengikut Piagam PBB,antara tindakan yang boleh diambil oleh Majlis Keselamatan dalam menyelesaikan masalah ialah meminta semua anggota PBB memutuskan hubungan diplomatik dengan negara yang ingkar. Ciri terpentingMajlis Keselamatan ialah ahli tetapnya diberi kuasa veto. Setiap tindakan PBB yang melibatkan sesuatu isu dasar memerlukan  persetujuan setiap ahli tetap. Ini bermakna bantahan setiap ahli tetap boleh menggagalkan sebarang keputusan PBB. Dalam isu-isu yang genting, keputusan yang sah mestilah menerima undi dua pertiga  atau sembilan ahli Majlis Keselamatan.[5]

3.Pertubuhan Penyelidikan Sains dan Kebudayaan UNESCO.

UNESCO ditubuhkan pada tahun 1945 dan ibu pejabatnya terletak di Paris. Agensi iniditubuhkan untuk memudahkan pertukaran ilmu serta kepakaran. UNESCO berperanan mengukuhkan organisasi profesinal dalam bidang pendidikan, sains, kebudayaan dan pertukaran maklumat. UNESCO juga menganjurkan kegiatan akademik serta teknikal di dalam pelbagai bidang kepakaran.[6]  

4.Majlis Ekonomi dan Sosial.

Majlis ini bertanggungjawab menyelaras dan mengarahkan akktiviti PBB dalam bidang ekonomi, sosial, ke,amuniaan dan kebudayaan. Majlis ini bersidang sekurang-kurangnya dua kali setahun.Majlis ini bertanggungjawab terus kepada Perhimpunan Agung. Antara tugas majlis ini ialah membuat kajian, laporan dan syor dalam bidang ekonomi, kemasyarakatan , kebudayaan, pelajaran, kesihatan dan sebagainya.

      Agensi-agensi yang turut membantu majlis ini termasuklah Food and Agriculure –FAO, United Nation Educational, Scientific and Culture Organisation – UNESCO, Intenational Labour Organisation ILO, United Nation Conference on Trade and Development UNCTAD, Internatinal Bank for Reconstruction and Development IBRD dan Internatinaol Monetary Fund IMF.[7]       

---

[1] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),313.   

[2] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),424.    

[3]“Perhubungan Luar”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1 , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013)169.   

[4] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,316.

[5] Ibid,317.

[6] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955,427. 

[7] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,317.

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

4.4 Perhubungan luar.

1.Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Hasil pembelajaran-membincangkan kerjasama negara dalam organisasi antara bangsa selepas Perang Dunia Kedua.

1.Latar belakang dan struktur PBB

Pada bulan Ogos 1941, Franklin D. Roosevelt dan Winston Churchill telah membuat peristiharan yang dinamakan Piagam Atlantik. Piagam ini telah dijadikan asas pembentukan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu kemudiannya. Pada bulan Januari 1942, satu dokumen telah dtandatangani antara empat kuasa besar iaitu Amerika Syarikat, Britain, Rusia dan China. Mereka berikrar menamatkan perang dan mengikat kerajaa-kerajaan yang menandatangani dokumen itu daripada sebarang pakatan perdamain sementara secara berasingan dengan pihak musuh. Dokumen itu kemudiannya dikenali sebagai Perisytiharan Bangsa-Bangsa Bersatu. Di sinilah buat pertama kali istilah United Nations digunakan.[1] 

Matlamat dan prinsip PBB

1.Mengekalkan keamanan dan keselamatan antarabangsa.

2.Mewujudkan hubungan persahabatan dalam kalangan negara antarabangsa.

3.Menyelesaikan masalah sosial, ekonomi,kebudayaan dan kemanusiaan antarabangsa.

4.Menggalakkan kerjajasama antarabangsa dalam bidang ekonomi, sosial dan kebudayaan.

5.Melindungi hak asasi manusia tanpa mengira kaum, jantina atau agama.

6.Mencegah peperangan.

7.Membaiki taraf hidup penduduk di seluruh dunia.

8.Menjamin rasa hormat akan undang-undang antarabangsa.[2]

Penglibatan dan kerjasama Soviet Union dan Amerika Syarikat dari segi;

1.Majlis Perhimpunan PBB.

2.Majlis Keselamatan PBB.

3.Pertubuhan Penyelidikan Sains dan Kebudayaan.

4.Bank Dunia.

5.Kerjasama Amerika Syarikat dan Soviet Union.[3]

---

[1] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),313.   

[2] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),424.    

[3]“Perhubungan Luar”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1 , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013)169.   

Dekolonisasi di China

4.3     Dekolonialisasi dan Pengembalian Kedaulatan

Dekolonisasi di China

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Hasil pembelajaran ;menerangkan langkah-langkah mendapatkan dan Dekolonisasi oleh orang China pada abad ke-20

Dekolonisasi bermaksud proses  membebaskan tanah jajahan dengan memberi kemerdekaan kepada tanah jajahan tersebut. Di China, srbahagian besar rakyat menganggap kerajaan Ching adalah kerajaan asing kerana pemerintah kerajaan ini merupakan orang Manchu yang berasal dariManchuria. Oleh itu rakyat China mahu menyingkirkan kerajaan Ching.[1]

Kedatangan kuasa Barat pada abad ke-19 menyebabkan China banyak menerima pengaruh Barat. Selain kuasa Barat, Jepun juga turut menduduki China dan telah membahagi-bahagikan wilayah China mengikut kehendak mereka. Oleh yang demikian, pemimpin-pemimpin China berusaha membebaskan negara mereka dari cengkaman penjajah.

Langkah-langkah mendapatkan kedaulatan di China.

1.Reformasi 100 Hari.

2.Gerakan 4 Mei.

3.Revolusi 1911.[2]

Langkah-langkah mendapatkan kedaulatan di China.

1.Reformasi 100 Hari

Gerakan Reformasi 100 Hari dilancarkan oleh negara China selama 103 hari, iaitu mulai 11 Jun hingga 20 September 1898.Gerakan ini dianjurkan oleh golongan reformasi radikal pimpinan Kang Yu Wei seorang sarjana berpendidikan China tetapi inginkan pemodenan China mengikut teknik-teknik Barat. Kang Yu Wei ingin menerapkan idea-idea dan ilmu pengetahuan Barat ke dalam institusi politik dan sosial China yang membolehkannya wujud sebagai sebuah negara yang kuat dan moden. Kang Yu Wei telah mendapat persetujuan Maharaja Kuang-shu untuk melacarkan Gerakan Pembaharuanpada 11 Jun 1898.[3]

Kang Yu-wei merupakan tokoh terkenal di China. Pada tahun 1898, Kang Yu-wei memimpin Reformasi Seratus Hari. Beliau berusaha mewujudkan monarki berperlembagaan ala-Barat di China.Dalam aspek pentadbiran Kang Yu Wei menyarankan agar maharaja berkongsi kuasa Dewan Perwakilan bagi mewujudkan monarki berperlembagaan di China. Beliau mahu menyesuaikan pentadbiran Barat dengan pentadbiran tradisional China. Bagaimana pun, usahanya digagalkan oleh golongan konsevatif yang tidak mahu melaksanakan sistem pentadbiran ala-Barat. Mahani Dowager hanya berminat mengekalkan kekuasaan tradisi orang Manchu di China.[4]

  Walaupun pada awalnya dihalang oleh golongan konservatif tetapi usaha beliau akhirnya diterima berikutan rakyat China sudah tidak dapat menerima dasar pemerintahan Dinasti Ching yang lebih condong kepada tradisi orang Manchu. Tambahan pula, peperangan antara Rusia dengan Jepun 1904-1905 membangkitkan kesedaran bahawa sistem raja berperlembagaan yang dilaksanakan di Jepun berjaya menumpaskan sistem monarki Rusia.

      Gologan cerdik pandai menyarankan agar kerajaan mengadakan kajian di negara-negara Barat dan Jepun sebelum melaksanakan sistem raja berperlembagaan. Namun pihak kerajaan nampaknya tidak bersungguh-sungguh mahu melaksanakan cadangan tersebut.[5]

      Gerakan ini gagal kerana kekurangan pengalaman dan kelemahan penganjur reformasi iaitu Kang Yu Wei dan Liang Chi-Chao yang tidak berpengalaman yang luas fdan tidak mempunyai ketajaman fikiran politik, tentangan reformis konsevatif dan Maharani Dowager, tentangan pegawai Manchu dan ketiadaan sokongan rakyat.

---

[1] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),301.    

[2] “Dekolonisasi dan Pengembalian Kedaulatan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1 , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013)167. 

[3]  K.Ratnam STPM Teks Pra U Sejarah Malaysia, Asia Tenggara, Asia Selatan dan Asia Timur,(Subang Jaya: Pustaka Sarjana, 2011),428.

[4] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,301.

[5] Ibid,301.

1.Analisiskan faktor-faktor yang menyebabkan tercetusnya peristiwa Dahagi di India pada tahun 1857. [20m]

Dahagi India mrupakan pemberotakan yang dilancarkan oleh sepoi-sepoi untuk menentang pemerintahan Britis. Orang India menganggap Dahagi India sebagai perjuangan membebaskan negara daripada pemerintahan British. Selain Sepoi, golongan putera raja, nawab serta pembesar yang kehilangan gelaran, tamah dan kuasa turut menyertai pemberontakan tersebut. Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan tercetusnya Dahagi India pada tahun 1857..

FAKTOR-FAKTOR DAHAGI 1857

1.Penhapusan amalan sutee

2.Penghapusan amalan Thugee

3.Penghapusan amalan membunuh bayi perempuan.

4.Pengenalan akta kahwin semula

5.Pengenalan sistem pendidikan Barat.

6.Pengenalan teknologi Barat.

7.Dasar pengilhakan.

8.Perasaan dendam sepoi India.

9.Pengenalan peraturan baru.

10Akta pengambilan khidmat awam.

11.Kes senapang riffle royal enfield.   

Kesimpulannya, terdapat beberapa faktor yang mencetuskan Dahagi India pada tahun 1857. Faktor pencetus peritiwa Dahagi ialah kes senapang Riffle Royal Enfield. Walaupun pada peringkat awal golongan sepoi mencapai kejayaan, namun menjelang tahun 1958, British berjaya mengawar Dahagi India daripada tersbar ke seluruh India. Selepas berjaya menumpaskan Dahagi, kerajaan British telah melakukan rombakan besar-besaran dalam sistem pentadbiran di India. 

Reaksi masyarakat tempatan di China

Reaksi masyarakat tempatan terhadap perluasan kuasa Barat di China

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB.

4.1 Reaksi masyarakat tempatan terhadap perluasan kuasa Barat dan kesan penjajahan Barat.

Hasil pembelajaran mengnalisis reaksi masyarakat tempatan terhadap perluasan kuasa Barat di Cina dan India pada abad ke 19-20.

1.A)Reaksi masyarakat tempatan di China

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

2.Perjanjian-perjanjian.

i.Perjanjian Nangking 1842

Pada tahun 1842 Perang Candu I berakhir  setelah tentera British berjaya menawan Nangking.Kedua-dua pihak bersetuju mengadakan rundingan pada bulan Ogos 1842 dan menandatangani Perjanjian Nangking.

Syarat-syarat Perjanjian Nangking

1.Lima buah perlabuhan dibuka kepada rakyat dan pedagang British – Pelabuhan Canton, Amoy, Foochow, Ningpo dan Shanghai.

2.menghapuskan Co-Hong. Pedagang British boleh berniaga dengan sesiapa sahaja yang mereka suka.

3.Konsol British ditempatkan di lima pelabuhan untuk mengawal warga British dan harta-benda mereka.

4.Hong Kong diserahkan kepada British.

5.Kerana China membayar 21 juta tael.

6.Kerajaan China mengaku British setaraf dengan mereka.

7.Kerajaan China setuju menyelaraskan cukai impot pada kadar 3%.[1]

ii.Perjanjian Tambahan Bogue 1843

Perjanjian ini ditandatangani China dengan British 18 Oktober 1843.

Syarat perjanjian.

1.Cukai impot ditetapkan antara 4-13% ad volarem.

2.Cukai ekspot ditetapkan 1.5-10.75% ad volarem

3.Perjanjian ini memberi status negara berkemudahan istimewa dan hak wilayah asingan.

ii.Perjanjian Wanghia 1844

Perjanjian Chiana-Amerika Syarikat

Perjanjian ini memberi hak kepada Amerika untuk mengadili rakyatnya di China.

iii.Perjanjian Whampoa 1844  rujuk m/s 277

Perjanjian China –Perancis.

Memberi kebanaran menyebarkan agama Kristian dan membina gereja di pelabuhan perjanjian.

iv.Perjanjian Tientsin 1858

1.Kerajaan China membenarkan wakil diplomat Barat dari Britain, Perancis, Amerika Syarikat dan Rusia menetap di Peking atas  dasar persamaan taraf.

2.Kerajaan China membuka 11 pelabuhan bagi perdagangan asing.

3.Kerajaan China bersetuju konsul ditempatkan di pelabuhan tertentu.

4.Membenarkan mubaligh menyebarkan agama Kristian.

5.Orang asing diberi kebebasan bergerak ke seluruh China sekiranya memiliki paspot sah.

6.Kapal pedagang asing dibenarkan belayar dan berdagang di Sungai Yang Tze sampai ke pelabuhan Hankow.

7.kapal perang dibenarkan berlabuh di mana-mana pelabuhan untuk mendapatkan bekalan makanan dan membaiki kapal.

8.Kerajaan China mengesahkan perdagangan candu dengan syarat dijalankan di pelabuhan perjajian.

9.Kerajaan China bersetuju menetapkan cukai ke atas impot dan ekspot iaitu 5% ad valorem.

10.Kerajaan China bersetuju membayar ganti rugi sebanyak $4 juta kepada British dan $2 juta kepada Perancis.[2]

---

[1] Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),261.    

[2] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),284.    

Reaksi masyarakat tempatan di India

Tema 4 NASIONALISME DAN PEMBENTUKAN NEGARA BANGSA.

Reaksi masyarakat tempatan di India

Oleh-AHMAD BIN YAAKOB

Menjelang pertengahan abad ke-18, British mula meluaskan kuasa dan pengaruh di Benua Kecil India.Keruntuhan kerajaan Mughal pada akhir abad ke-18 memberi peluang kepada British bertapak di India.Pada peringkat awal,perluasan kuasa British di India dilakukan oleh Syarikat Hindia Timur Inggeris. SHTI campur tangan dalam dal ehwal politik bagi mempertahankan kepentingan perdagangannya. SHTI menghadapi persaingan dari Perancis untuk mengukuhkan kedudukan di India.[1]

      Sejak penaklukan dan perluasan kuasa British di India, masyarakat India mengalami satu suasana baru.Dasar British dilihat menekan penduduk tempatan. Golongan pembesar tempatan yang sebelumnya pemegang kuasa telah kehilangan kedudukan mereka dan secara langsung telah menjejaskan sumber pendapatan serta status sosial mereka.Cara British merampas wilayah-wilayah India dianggap mencabul hak dan kedaulatan pemimpin dan penduduk tempatan.[2]

Dahagi di India 1857

Kebangkitan terbesar masyarakat India menentang kuasa Barat berlaku pada tahun 1857 yang dikenali sebagai Dahagi India.Kebangkitan ini dianggap sebagai turning point kepada perjuangan orang India membebaskan tanah air mereka daripada belenggu penjajahan Barat.

      Kalangan sejarahwan Barat menganggap peristiwa Dahagi India pada tahun 1857 hanya semata-mata kebangkitan sepoi atau tentera yang tidak berpuas hati terhadap isu peluru fifle yang akhirnya melancarkan pemberontakan. Kalangan sejarahwan Asia pula berpendapat bahawa Dahagi India disebabkan reaksi langsung daripada pembaharuan sosial yang diperkenalkan oleh pemerintah British.[3]

      Dahagi India merupakan pemberontakan yang dilancarkan oleh sepoi-sepoi yang menentang pemerintahan British.Selain sepoi, golongan putera, nawab dan pembesar yang kehilangan gelaran, tanah dan kuasa turut menyertai pemberontakan tersebut. Dahagi berlaku secara setempat dan hanya melibatkan pemberontakan di Meerut, Delhi, India Utara, India Tengah dan India Barat.[4]

FAKTOR-FAKTOR TERCETUS DAHAGI

1.PENGHAPUSAN AMALAN SUTTEE

2.PENGHAPUSAN AMALAN THUGEE

3.PENGHAPUSAN AMALAN MEMBUNUH BAYI PEREMPUAN.

4.PENGENALAN AKTA KAHWIN SEMULA.

5.PENGENALAN SISTEM PENDIDIKAN BARAT.

6.PENGENALAN TEKNOLOGI BARAT.

7.DASAR PENGILHAKAN

8.PERASAAN DENDAM SEPOI INDIA.

9.PENGENALAN PERATURAN BARU.

10.AKTA PENGAMBILAN KHIDMAT AWAM.

11.KES SENAPANG RIFFLE ROYAL ENFIELD.

---

[1]Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),301.    

[2]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2014),261.    

[3] Ibid,259.

[4] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 ,311.

PEMBERONTAKAN BOXER

OLEH- AHMAD BIN  YAAKOB
PEMBERONTAKAN BOXER 1899

FAKTOR-FAKTOR PEMBERONTAKAN BOXER

Menjelang tahun 1899 tercetus pemberontakan yang dikenali sebagai Pemberontakan Boxer di China. Pemberontakan ini bertujuan menghalau orang asing dari China dan membunuh orang Cina yang beragama Kristian.Pemberontakan Boxer merupakan reaksi orang Cina terhadap kerajaan China. Malah anggota Gerakan Boxer menganggap orang asing bertanggung jawan terhadap keruntuhan kerajaan Manchu.[1]

Faktor  Pemberontakan Boxer.

1.Sentmen anti asing

2.Faktor agama

3.Kedatangan Barat dan barangan asing.

4.Masalah kewangan yang kritikal.

5.Bencana alam.

6.Sokongan istana.

1.Sentmen anti asing

Sentimen anti orang asing dalam kalangan rakyat dan istana merupakan faktor pencetus Pemberontakan Boxer. Sentimen antiorang asing meningkat ekoran tindakan kuasa-kuasa Barat berlumba-lumba untuk mendapatkan konsesi  di China. Tindakan orang-orang Barat merebut konsesi telah menjatuhkan maruah orang Cina dan mencemarkan kedaulatan China.

      Semangat anti orang asing juga menebal di kalangan sarjana dan pembesar Cina.  Tokoh-tokoh istana seperti Maharani Dowager , Putera Chuang  dan Kang-I mengamalkan sikap anti orang asing terhadap kuasa-kuasa Barat dan orang Jepun di China. Maharani Dowager bertindak menamatkan Hak Wilayah Asingan yang diberikan kepada kuasa-kuasa asing di China. Semangat anti orang asing menyebabkan rakyat China dan pihak istana berganding tenaga untuk mengusir orang asing di China.[2] 

2.Faktor agama/sentimen antiKristian

Tindakan golongan mubaligh menyebarkan agama Kristian kepada masyarakat Cina juga merupakan faktor tercetus pemberontakan Boxer. Perjanjian Whampoa dan Konvensyen Peking membenarkan golongan mubaligh Kristian menjalankan aktiviti keagamaan di pelabuhan-pelabuhan pedalaman. Penyebaran agama Kristian mencemaskan golongan konsevatif yang menganggap ajaran Kristian amat bertentangan dengan ajaran Conficius, Bddhisme atau Taoisme yang diamalkan sejak turun-temurun.Mubalikh Kristian juga campur tangan dalam kes-kes mahkamah yang melibatkan orang Cina bukan beragama Kristian. Campur tangan dalam hal-ehwal tempatan ini telah menimbulkan kemarahan orang Cina.[3]

      Sikap keterlaluan Orang Cina beragama Kristian telah menimbulkan permusuhan dengan orang Cina yang bukan Kristian. Hubungan orang Cina yang memeluk agama Kristian renggang kerana mereka tidak menghormati adat resam yang diwarisi sejak turun-temurun, meninggalkan kepercayaan agama dan kepercayaan asal mereka, enggan menyertai upacara keagamaan  dan enggan membiayai perayaan keagamaan.Orang Cina Kristian dibenci kerana bersikap sombong dan menanggap diri mereka lebih tinggi daripada masyarakat Cina yang lain. Mereka dianggap sebagai pengkhianat bangsa kerana mereka diperalat oleh orang asing.

3.Kedatangan Barat dan barangan asing.

      Penguasaan ekonomi oleh kuasa-kuasa asing juga merupakan faktor tercetusnya Pemberontakan Boxer. Kemasukan barang asing telah menyebabkan perusahaan tempatan tekstil dan pertukangan tangan mula merosot. Pasaran tempatan mula dikuasai oleh orang asing kerana barang-barang buatan Barat lebih murah dan bermutu tinggi berbanding dengan barangan tempatan. 

      Kemasukan pelabur-pelabur asing telah menyebabkan pengusaha tempatan hilang sumber pendapatan. Tambahan pula bilangan penduduk tempatan yangmenganggur turut meningkat. Peguasaan ekonomi oleh kuasa-kuasa asing telah menimbulkan perasaan benci rakyat tempatan terhadap orang asing.[4]

4.Masalah kewangan yang kritikal.

      Kerajaan China juga menghadapi nasalah kewangan dan ekonomi yang serius. Masalah kewangan timbul kerana kerajaan terpaksa membelanjakan wang bagi membayar ganti rugi perang kepada kuasa-kuasa Barat. Bagi menghadapi masalah ini, kerajaan China terpaksa memperkenalkan cukai-cukai baru. Di samping itu kerajaan juga bertindak menambah cukai yang telah membebankan rakyat. Perkembangan ini menyebabkan golongan petani dan penganggur menyertai pemberontakan bagi menghalau orang asing dari megara China.  

5.Masalah sosial.

     Kejadian bencana alam seperti banjir dan kemarau yang melanda China  menyebabkan rakyat terpaksa menanggung pelbagai jenis penderitaan. Pada tahun 1898 berlaku banjir di sekitar Sungai Yangtze  dan Sungai Hwang Ho. Pada tahun 1900 kemarau melanda bahagian Utara  China termasuk Peking. Bencana alam ini telah menyebabkan berlaku kebuluran dan kemusnahan harta-benda. Masyarakat China menyalahkan orang asing sebagai punca kepada bencana alam yang melanda negara mereka. Mereka berpendapat projek-projek pembangunan seperti pembinaan landasan keratapi, pemasangan kabel telegraf dan kilang telah menggangu keharmonian alam serta menyinggung perasaan dewa-dewi mereka.

      Selain dari itu penyebaran agama Kristian telah menganggu roh nenek-moyang dan roh pendeta. Masyarakat China berpendapat bencana alam yang melanda negara mereka merupakan daripada dewa-dewi. Oleh yang demikian, orang asing yang menjadi punca kepada segala penederitaan harus diusir keluar dari China.

6.Sokongan istana

      Sokongan kerajaan Manchu merupakan faktor yang mencetusan pemberontakan ini.Pada 20 Jun 1900, kerajaan Manchu secara rasmi telah memberikan sokongan kepada pemberontak untuk mengusir keluar orang Barat dari China. Maharani Dowager Tzu Hsi telah mengarahkan pemimpin tentera dan pegawaipegawai istana untuk memberikan bantuan senjata kepada pemberontak. Sokongan daripada pihak istana menggalakkan ahli-ahli Boxer  menyerang orang asing dan orang Cina yang beragama Kristian.[5]

Kesimpulannya Pemberontakan Boxer yang bermula dengan pembunuhan dua orang mubaligh Kristian Jerman di wilayah Shantung pada tahun 1897 berakhir pada tahun 1901. Pemberontakan Boxer tamat apabila pada 14 Julai 1900 Pasukan Tentera Bersekutu di bawah pimpinan Seymour  menguasai Peking setelah bertempur selama 100 hari. Pemberontakan Boxer diselesaikan secara rasmi menerusi perjanjian yang dikenali sebagai Protokol Boxer pada 7 September 1901.

---

[1] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),291.  

[2] Ibid,292

[3] Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2013),289.  

[4]Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955 (Shah Alam: Oxford Fajar 2015),293.    

[5] Ibid,295.